Tomasz Górnicki

Dzięki uprzejmości Instytutu Polskiego w Budapeszcie

Postrzyżyny, 2016, brąz, 100 × 50 × 50 cm

Rzeźba Tomasza Górnickiego mówi o tym, co osobiste, intymne, ale co buduje i tworzy społeczną przestrzeń. Artysta portretuje członków swojej rodziny, ale także upamiętnia chwile, w których tkwią głębsze znaczenia. Postrzyżyny syna to moment podkreślający nieubłagany upływ czasu, ale też pokazujący rytuał przejścia, w którym jednostka poddana jest rozmaitym napięciom i grom społecznym związanym z symboliczną władzą. Od tego, co społeczne – podobnie jak od upływu czasu – nie ma ucieczki. Praca Górnickiego, powracająca do patriarchalnego, tradycyjnego słowiańskiego motywu przekazywania syna pod pieczę ojca, utrwala jednak coś więcej. Mimo że w społecznych rytuałach tracimy niewinność i autonomię, ich intensywna intymność każe myśleć o sile, z jaką to, co osobiste – pragnienia, przeczucia, doznania – może zmieniać i wpływać na to, co zbiorowe, na grupowy porządek.

(ur. 1986, Warszawa) – rzeźbiarz. W 2010 ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracownii Janusza Antonięgo Pastwy. Laureat stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2009 roku.