Aneta Grzeszykowska

Bolimorfia, 2008, wideo, 7’21’’
muzyka: Krzysztof Penderecki, Polymorphia (1961), Maurice Ravel, Boléro (1928)

Maszyneria stworzona z kobiecych ciał, która na tle nicości konstruuje nieprawdopodobnie precyzyjne i estetyczne figury, to z jednej strony refleksja nad tworzeniem się społecznych mechanizmów, a z drugiej – ujawnienie ich arbitralności i kruchości. Miejsce jednostki w porządku społecznym, a tym bardziej historycznym, jest „negocjowalne” tylko do pewnego stopnia. Jednak procesy historyczne są kształtowane również przez jednostki, czy nawet drobne codzienne incydenty, które mogą decydująco i nieoczekiwanie zmienić bieg wydarzeń. Delikatne, obnażone kobiece ciało to także sposób zwrócenia uwagi na kondycję kobiet, które ciągle – a w krajach transformacji tym bardziej – żyją w podwójnych standardach niepełnych praw i dyskryminującej obyczajowości. Rytm i takt zmieniających się póz i układów choreograficznych w pracy Grzeszykowskiej – artystki zajmującej się takimi tematami jak forma, procesualność czy kobiecość – każą nam też myśleć o ciele i przyjemności w kontekście procesów symbolicznych i politycznych.

Aneta Grzeszykowska (b. 1974, Warsaw) – grafik, fotografka, autorka instalacji. Ukończyła studia na Wydziale Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Otrzymała Paszport Polityki w kategorii Sztuki wizualne w 2014 roku. Mieszka i pracuje w Warszawie.